Thursday, May 25, 2006

06. روحانيت تشيع در مشروطيت -يک توضيح مختصر

06. روحانيت تشيع در مشروطيت -يک توضيح مختصر

در طي انقلاب مشروطيت، روحانيت شيعه به دو کمپ متضاد تقسيم شدند. يکي اساسأ از روحانيون مقامهاي پائين تشکيل ميشد، که در کنار ديگر مشروطه خواهان از مشروطه دفاع ميکردند، در صورتيکه ديگري، برهبري شيخ فضل الله نوري در زير پرچم "شريعت" با انقلاب ضديت کرده و با استبداد محمد علي شاه متحد بودند.

سازشي بين اين دو صورت گرفت زمانيکه در قانون اساسي مشروطه بند مربوط به انتخاب 5 روحاني "طراز اول " با حق وتو براي عدم تعارض قوانين با اسلام اضافه شد. همچنين شيعه بعنوان مذهب رسمي کشور در قانون جاي گرفت.

از زمان حکومت رضا شاه در سال 1299 تا انقلاب 1357، مذهب در کل نقش پر اهميتي بمثابه ايدئولوژي اجتماعي-سياسي ايفا نکرد. تجديد حيات مذهبي در ايران پس از 57 موضوع بسيار جالبي در خود است که فراسوي موضوع اين رساله است و در مقاله چرا شيعه به پرچم انقلاب 57 مبدل شد و نيز در ترقي خواهي در عصر کنوني مفصلأ بحث کرده ام.